रङ्गमात्र चिनिएको थियो

भएको विशेष केही होइन

सपनामा नै सायद

एउटा हातले अर्को हात

उखेलेको— काँधको एक छेउबाट,

एउटा खुट्टोले अर्को खुट्टो

छिर्के लगाएको— हिँडाइको धर्सोबाट,

एउटा आँखोले अर्को आँखोलाई

झुक्याएको— मगजको दृश्यघरको वण्डाबाट

वस् ! प्रकृतिको सन्तुलन मिलेको

शक्तिको नाङ्गो कुस्तीबाट

हेर्नेले, देख्नेले, बुझ्नेले

नहेर्नेलाई, नदेख्नेलाई, नबुझ्नेलाई

आपसमा ठाउँ साटिसाटि भने—

विग्रह हुँदैछ,

आदान–प्रदानको दिनरातसरि

समयको भोग–भोजको चक्रियतामा

तर सबैलाई थाहा थियो

भएको केही थिएन,

किनकी सम्झिँदा बिर्सिइएको केही थिएन,

बिर्सिंदा सम्झिइएको केही थिएन,

शान्ति कर्कश कोलाहलमा पोखिएको थिएन,

कोलाहल शान्तिमा घोप्टिएको थिएन,

भोक मरेपछि भोग लगाइएको थिएन,

भोग लगाएपछि भोक सकाइएको थिएन,

सबैलाई थाहा भए बाहेक

विशेष कसैलाई थाहा थिएन,

कालोले, रातोले जे कोरेपनि

रङ्गमात्र चिनिएको थियो

लिपिमा केही बोकिएको थिएन ।

रोशन कोईराला

२०७२ कार्तिक १८