शरदको नशा

शरदको नशा

स्वस्थ शिशु मस्त निन्द्रामा हाँसेजस्तो छ घडी
मैं पनि हाँस्तो हुँ एकनासको, बैजनी आकास भइ
मैं पनि नाच्दो हुँ केश सुम्सुम्याउने वतास बनी
थोरै धुन गुन्गुनाउँदो हुँ पीङमा मच्चिँदा
संगीत खोज्दो हुँ मिल्दो नाम दिन हृदयलाई
पर्खिरहँदो हुँ पर्खाइहरुको उमङ्गित समाप्ति
पुनः सुचारु नहोउञ्जेललाई

मन ठोक्किइरहन्छ विन्दुहरुमा मनलाई मात्र थाहा हुने
जस्तो बादलले सम्झिन्छ हराइरहँदा उसको बाटाका कुइनेटाहरु,
यस्तो बेलामा उदेकलाग्दा मधुश्रावले मनको कुण्ड छ्यालब्याल पारिदिन्छन्
म बच्चो भएको हुन्छु ब्रह्माण्डको जुन म सधैं रहन्छु यसबेला नबिर्सिइ बन्दछु
बच्चाहरु तिनका सुकिला नाना र कलिला ओठले
मेरो जीर्ण बजारिया बर्षलाई पुनः साम्य पार्छन्,
तयार मट्ट्याङ्ग्रो बनाइदिन्छन् हिउँदको नयाँ गर्ततर्फ
फेरि एक पटक
हुत्तिन,
म जो बर्षभरि आफूलाई खै कस्ताकस्ता जिब्राका लागि पकाइरहन्छु
पुनः रसिलो काँचो बन्दछु आफ्नै निम्ति खाएर,
भारी बिसाएर खाएर

तिथिगत तथ्य कनिकामा बियाँझैँ अग्राह्य छन्
म सर्तहरूका कपडामा बेर्न सक्दिनँ यो सादगी
जुन स्वतन्त्रतापूर्वक श्वास फेर्छ मभित्र
खानु, पिउनु र मस्त रहनुले बन्ने सक्रिय
म त्यस्तो तन्तु जुन भोजले बन्दछ धार्मिक

यसरी चित्रमय चाड लागेको छ
कि म पछि पछुताउको ऋणमा पनि डुब्न सक्छु,
यस्तो बुझेर पनि रोकिन्नँ ।

1 Oct 2014