तुक

मलाई बाँच्दै फुसर्द छैन,
वा मर्दै विश्राम छैन,
सोस्ने, ओकल्ने निरन्तरताबाट
एक पल अंश स्थिर प्राप्य छैन
त म कुन विन्दुबाट,
खोलाको जो म पानी छु
खोलाकै पुच्छर वा मुख खोजूँ ?
खै, कसरी
र किन, म जीवनको तुक खोजूँ ?

मैले खोजेर के हुन्छ,
बाटो ठम्याइ, रोजेर के हुन्छ
जब नरोज्दै रोजिसक्छु,
नसुन्दै बोलिसक्छु,
जब स्मृति नै स्मृतिको कारण हुनसक्छ,
जव संस्कृति नै विकृतिको व्याकरण बन्नसक्छ,
एउटा तथ्य जो क्षणभरलाई मीठो कथ्य हुनसक्छ,
त्यसलाई कल्पको उज्ज्वल सत्य मानी
सपनाको भारी किन बोझूँ ?
खै, कसरी
र किन, म जीवनको तुक खोजूँ ?

कोषिकामा विश्व छ, विश्व एक कोषिका,
चेतको सीमा भत्काइभत्काइ विभिषिका किन रोजूँ ?
तै, श्रापितझैँ छु, त्यो बुझ्दा ‘मैँ’ छु
‘मैं छु’ भन्दा बाँचेझैँ छु,
खै नबुझी नबुझी बुझाइको बोझ बोकी, लाग्छ म हिंडूँ ,
त्यसैले त लाग्छ सोधूँ
खै कसरी,
र किन, म जीवनको तुक खोजूँ ?

August 4, 2015