जागिर खाएको दिन

जागिर खाएको दिन



सरल विहानको नरम सूर्य
पूर्वबाट कोखाउँदै
स्वस्थ पेट बोकेको पाइलाको
एक–एक प्रति भित्र लुक्दै
अपरान्हको कीर्तनमा उम्लिएको छ

मगजभरी, चीज, चित्र
डिम्मा कोरलिइ जुम्लिएको छ
सडकका तिघ्राले सुलुत्त निचोरिएका
पुष्प वृक्ष बाटिकामा सुगन्ध
रगतैरगतले पोलिएको छ

नाकमास्तिर आँखाभित्र प्रकाशले
ननिहुरिइ पस्ता
नाकको डाँडी भाँचिएको छ
पिलोको पृथ्वीजस्तो ढुकढुकीसँग
सेकेण्ड, मिनेट, दिनरात . . . . नाता गाँसिएको छ . . .
काममा एकजोर पोषाक छ समान

सामानमा साइनोको सुन्तले स्वाद
केस्रा–केस्राको वजनमा तिख्खर भइ हिन्हिनाउँछ
घोडचढी थाकिरहन्छ तबेलासम्म पुगेर
घोडा रेसकोर्सभरी राजा हो जात्रामा
अन्तिम रेखा कट्दा
रित्तो रङ्गशाला उसैसँग
केही सम्झिएर तिर्खाउँछ ।