मीठा कुरा, गाह्रा कुरा

मीठा कुरा, गाह्रा कुरा



“तिमीलाई मनपर्छ बर्षाको नाच ?”
उमङ्गित नृत्य छ उनको आवाज ।
“हो मनपर्छ, तर नाच कस्तो त्यो बुझिनँ ।”
“खस्नुको शौम्य कान्ति ।”
“तर त्यसमा झटारोजस्तो झर्को पनि
अक्सर हुन्न र ?”
“धर्तीले त नरम स्पर्श नै ठान्छे,
छानो पो रिसाइ झर्किन्छ त !”

“तिमीले सुनेका छौ बतासको सन्नाटा ?”
उनको प्रश्नमा छ जिन्दगीको ज्वारभाटा ।
“कहिलेकाहीँ, आफ्नै ढुकढुकी सुनिरहेको बेला ।”
“त्यसभित्र पलेँटी कसेको सुन्यता ?”
“ढोकासम्म पुगेर सायद कुनै छायाँ देखेर
तर्सेर फर्केको छु ।”
“मैनबत्तीको कम्पित ज्वालामा एक पटक
सल्बलाइरहने कालो छाती नियाल त !”

“तिमीले देखेका छौ रङ्गको अँध्यारो ?”
मैले मानिनँ यसको संवेग फर्काउन गाह्रो ।
“अँध्यारो हो क्यान्भास, छाप्न ज्योतिको चित्र
उज्यालोको विजय हो रङ्गीन विश्व ।”
“ए, अब लयमा लहसिन लाग्यौ ?”
“लय हो लर्बराउनुको उज्यालो,
त्यो उज्जालोको चित्र हो मेरो प्रेम ।”
“त्यो चित्रको चच्छु हो हाम्रो प्रेम ।
तिमी पनि यो बोध दीर्घकाल संगाल !”